2003 ൽ മണ്ണന്തല ജെ എം എം സ്റ്റഡി സെൻ്ററിൻ്റെ ആഭിമുഖ്യത്തിൽ നടന്ന സംഗീതശില്പശാലയിലാണ് ഈ ഗാനം രചിയ്ക്കപ്പെട്ടത്. ആകമാനമായ സമാധാനം (Shalom) എന്നതായിരുന്നു ആ ശില്പശാലയുടെ തീം. പെണ്ണമ്മഭവനത്തിൽ നടന്നുവന്ന ദൈവശാസ്ത്ര- സാമൂഹിക ചർച്ചകളുടെ ഒരുതലവും ഇതിന്റെ ഉള്ളടക്കമായി മാറി. സമൂഹം വലിയൊരു പ്രതിസന്ധിയെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നുവെന്ന തിരിച്ചറിവിൽ അതിനെ പ്രതിരോധിക്കാൻ ബദലുകൾ രൂപപ്പെടുത്തണമെന്ന ആഹ്വാനങ്ങൾ നിരന്തരം അന്നത്തെ ചർച്ചകളിൽ ഉയർന്നിരുന്നു. കുരിശ് എന്ന ചിഹ്നമാണ് ഈ ബദലുകളുടെ അടയാളമായി കണ്ടിരുന്നത്. ഓരോകാലത്തെയും സാമൂഹികതയിൽ നീതിയുടെ ചിഹ്നമായി ക്രൂശിനെ വിശ്വാസപ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ഉന്നയിച്ചിരുന്നു. സമൂഹം എത്രമാത്രം ദുരന്തങ്ങളിൽ പതിച്ചാലും കുരിശിന്റെ സ്വപ്നം നമുക്ക് വിമോചനമായി ഉയരുന്നവെന്ന ചിന്തയാണ് ആ ചർച്ചകൾ മുന്നോട്ടുവച്ചത്.

പാട്ടെഴുതിയ കാലത്തുനിന്നും വ്യത്യസ്തമായ കാലത്തുനിന്ന് അതിനെ വീണ്ടും കേൾക്കുമ്പോൾ അന്നത്തെ കാഴ്ചപ്പാടുകളോടു കലഹംതോന്നുന്നുണ്ട്. ലോകം മാനവാനന്തരദർശത്തിലേക്കു വളർന്നിരിക്കുന്ന ഇന്നത്തെ കാലത്ത് പ്രണയത്തിനകമേ വാൾ നുഴയുന്നു പോലുള്ള വരികൾക്ക് എത്രമാത്രം പ്രസക്തിയുണ്ടെന്ന് സംശയമാകുന്നു. ശാന്തിയെക്കുറിച്ചും നീതിയെക്കുറിച്ചും വളരെ വ്യത്യസ്തമായ കാഴ്ചപ്പാടുകളാണ് പുതിയകാലം പറയുന്നത്. ജീവൻ എന്ന പ്രതിഭാസം കൃത്രിമബുദ്ധിയുടെ കാലത്ത് വ്യത്യസ്തമായ അനുഭവമായി മാറുന്നു. ഓരോകാലത്തും നമ്മൾ ഉൾപ്പേറുന്ന ചിന്തകളുടെ അടയാളമാണ് അതാതു കാലത്തെ സൃഷ്ടികൾ. ഞാൻ കടന്നുവന്ന ചിന്തകളുടെ വഴികളിൽ ഈ പാട്ടു നില്ക്കുന്നുവെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഇതിനെ വീണ്ടും കേൾക്കുന്നു.

ഇത് കേൾക്കുമ്പോൾ ആർട്ടിഫിഷ്യൽ ബുദ്ധിയോടു കലഹിക്കുന്ന ക്രിസ്തുവും ക്രൂശും എന്റെ മുന്നിൽ നില്ക്കുന്നുണ്ട് എന്നുമാത്രം പറയട്ടെ. ഈ കാലത്തിന്റെ പുതിയപാട്ടുകൾ ഇനിയും എഴുതപ്പെടേണ്ടിയരിക്കുന്നുവെന്നും തിരിച്ചറിയുന്നു.

യാക്കോബ് തോമസ്

Credits